دانشمند برجسته ایرانی، یکی از ستارگان درخشان آسمان علم و ایثار کشور بود که در کنار همسر و دو فرزند خردسالش در حمله‌ای ناجوانمردانه به شهادت رسید. زندگی او، که سرشار از تلاش برای پیشرفت علمی و خدمت به میهن بود، نمونه‌ای درخشان از تعهد و فداکاری است.

زندگی شخصی و خانوادگی

محمدرضا ذاکریان امیری در سال ۱۳۷۰ در شهر امیرکلای بابل، شهری با مردمانی خونگرم و متدین، دیده به جهان گشود. او از همان کودکی با هوش سرشار و علاقه به علم شناخته می‌شد. پس از ازدواج با زینب نبی‌زاده، زندگی مشترکی سرشار از محبت و همراهی بنا کرد. حاصل این ازدواج دو دختر خردسال، فاطمه و زهرا، بودند که به زندگی او رنگ و بویی آسمانی بخشیده بودند. این خانواده در تهران ساکن بودند و به گفته نزدیکان، زندگی آن‌ها مملو از آرامش، معنویت و عشق به یکدیگر بود. محمدرضا به‌عنوان پدری دلسوز، همیشه تلاش می‌کرد تا آینده‌ای روشن برای فرزندانش رقم بزند.

فعالیت‌های علمی و حرفه‌ای

محمدرضا ذاکریان امیری به‌عنوان یکی از نخبگان علمی کشور در حوزه علوم دفاعی و فناوری‌های پیشرفته فعالیت داشت. او که تحصیلات خود را در یکی از دانشگاه‌های معتبر ایران به پایان رسانده بود، در پروژه‌های حساس و استراتژیک کشور نقش کلیدی ایفا می‌کرد. منابع خبری از او به‌عنوان دانشمندی یاد می‌کنند که با تعهد و پشتکار، به خودکفایی و تقویت توان دفاعی ایران کمک شایانی کرد. هرچند به دلایل امنیتی، جزئیات فعالیت‌های او به‌صورت عمومی منتشر نشده، اما تأثیر او در پیشرفت علمی کشور غیرقابل‌انکار است.

شهادت

در سحرگاه روز جمعه ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ (۱۲ ژوئن ۲۰۲۵)، رژیم صهیونیستی در اقدامی جنایتکارانه به منازل مسکونی در تهران حمله کرد. در این حمله، محمدرضا ذاکریان امیری به همراه همسرش، زینب نبی‌زاده، و دو فرزند خردسالش، فاطمه و زهرا، به شهادت رسیدند. این اقدام تروریستی که با هدف تضعیف توان علمی و دفاعی ایران انجام شد، موجی از خشم و اندوه را در میان مردم ایران برانگیخت. شهادت این خانواده مظلوم، بار دیگر چهره کریه رژیم صهیونیستی را در برابر جهانیان آشکار کرد.

مراسم تشییع و وداع

مراسم وداع با پیکر پاک محمدرضا ذاکریان امیری و خانواده‌اش در شامگاه ۲۵ خرداد ۱۴۰۴ در حسینیه نور شهر امیرکلا برگزار شد. این مراسم که با ایام عزای حسینی مقارن شده بود، با حضور گسترده مردم و عاشقان اهل بیت برگزار شد و فضایی عاشورایی داشت. مراسم تشییع در صبح روز دوشنبه ۲۶ خرداد ۱۴۰۴ (۱۵ ژوئن ۲۰۲۵) در شهر امیرکلای بابل با حضور پرشور اقشار مختلف مردم برگزار شد. مردم با شعارهای ضدصهیونیستی و تجلیل از مقام شهدا، پیکر این خانواده را تا گلزار شهدای شایستگان امیرکلا بدرقه کردند.

واکنش‌ها و بازتاب‌ها

شهادت محمدرضا ذاکریان امیری و خانواده‌اش موجی از همدردی و خشم را در میان مردم ایران ایجاد کرد. در پلتفرم X، کاربران با انتشار پست‌هایی، احساسات خود را ابراز کردند. یکی از کاربران نوشت: «زهرا کوچولو، فرشته هفت‌ماهه، در آغوش مادر و پدرش به شهادت رسید… این است چهره واقعی دشمن.» این واقعه همچنین در رسانه‌های داخلی و بین‌المللی بازتاب گسترده‌ای داشت و مردم بابل با حضور پرشور در مراسم تشییع، وفاداری خود به آرمان‌های شهدا را نشان دادند.

جایگاه و میراث

محمدرضا ذاکریان امیری با زندگی کوتاه اما پربار خود، نمادی از ایثار، علم و مقاومت بود. او که عمر خود را صرف خدمت به میهن کرد، با شهادتش راه را برای نسل‌های آینده روشن ساخت. نام او در کنار دیگر شهدای علمی ایران، مانند شهدای هسته‌ای، به‌عنوان نمادی از عزت و سربلندی ایران جاودانه خواهد ماند.